Vijf tips voor beginners

Wat

Een artikel over tafeltennis die ik gevonden heb op http://www.tabletennismaster.com , geschreven door Josha Matthewman op 11 mei 2013. Het orginele artikel vind je hier .

Waarom

sedert enkele maanden speel ik tafeltennis, het is een verre van gemakkelijke sport vooral als je wat ouder bent en je eigenlijk zo goed als niets kan. Optimaal zou zijn, een privé trainer waarmee je verschillende trainingssessies per week kan doen, maar dat is niet haalbaar. Dus het alternatief is: hier en daar een training, YouTube bekijken en veel lezen van mensen die er wel iets van kennen!

Het artikel

Hallo daar! Vandaag ga ik de top vijf tips voor beginners bediscussiëren. Ze zijn grotendeels gebaseerd op het verwijderen van slechte gewoontes die we opgenomen hebben tijdens het spelen en onze ontwikkeling, meer gevorderde spelers kunnen hier eventueel ook iets aan hebben.

5. Buig door je knieën.

Het is ons al vele malen verteld, dat we door de knieën moeten buigen en laag moeten blijven, juist? Waarom negeren zoveel spelers dit advies dan en staan ze na het spelen van een slag of twee rechtop? Eerst en vooral het is hard werken om heel het gespeelde punt laag te blijven, maar het is belangrijk dus blijf proberen om de uithouding te verbeteren. Mijn coach liet ons de zithouding aannemen om de kracht in onze benen te verbeteren en ons ook te laten wennen aan laag blijven voor een langere periode.

Een andere reden waarom spelers niet laag genoeg blijven, is omdat ze niet beseffen - ze denken dat ze juist boven de tafel kijken maar in realiteit staan ze ver van laag genoeg. Wees objectief en probeer lager te geraken.

4.Een foutief begrip van de opslag.

Dit kan op twee manieren begrepen worden, oftewel hecht je teveel belang ofwel te weinig belang aan de opslag. Het laatste komt waarschijnlijk het meest voor. De training die we doen voor we aan competitie beginnen is voornamelijk gericht op het aanleren van de basisslagen, vaak echter negeren we de belangrijkste slag van allemaal namelijk: de opslag. Die al te gekke loops zullen voor niks deugen als je opslag de tegenstander het mogelijk maakt om eerst aan te vallen! Het belangrijkste is om je opslag kort te houden, maar we zijn een andere artikelen om verdere uitleg te krijgen.

Nu de andere helft, dit zijn spelers die een puntenwinnende opslag ontwikkeld hebben -toch op hun huidige niveau. Ze winnen een massa punten enkel door hun opslag. Helaas hebben ze “het punt” van de opslag gemist, het is om de controle over de rally te nemen, je tegenstander fouten te laten maken, en om jou meer aanvallende technieken in het spel te laten brengen (loop, flick, enz.), het gaat niet zozeer om het punt onmiddellijk te winnen. Later, wanneer ze tegen betere spelers beginnen te spelen, spelers die hun opslag kunnen terugslaan, hebben ze een hoop problemen want hun 3de bal aanval of andere aanvallende technieken zijn onvoldoende ontwikkeld.

3. Wegstappen van de tafel.

Het is superleuk om lobs en chops van meters ver achteruit te spelen zonder twijfel! Maar indien je echt wil beter worden, moet je de overgang maken en dicht bij de tafel spelen, vanuit die positie kun je beter aanvallen, en kun je, je 'touch' ontwikkelen. Er is op zich niet verkeerd met af en toe een lob spelen. Ik deed het de hele tijd en het is handig wanneer je moet verdedigen, maar mijn resultaten zijn pas beginnen verbeteren wanneer ik dat wijzigde.

2. Slagen te lang 

 Dit komt zo vaak voor bij beginners, vooral als ze tennis gespeeld hebben! Een tafeltennisslag is veel korter dan een tennisslag. Een slag die stopt hoger dan je schouder is een slag die gewoonweg niet precies genoeg uitgevoerd wordt, en hoewel het niet gemakkelijk is om dit af te leren, loont het de moeite om dit vroeg op te merken en jezelf te trainen om je slag kort te houden. Het gehele lichaam zou synchroon moeten bewegen tijdens het uitvoeren van een slag, maar de eigenlijke beweging van de arm is eerder minimaal – de snelheid waarmee je arm van A naar B beweegt is veel belangrijker, aangezien het dit zal zijn die erg veel spin veroorzaakt.

1. Herstel 

 En nu de meest voorkomende in triviale fout die beginners maken! Mocht je het nog niet weten, we zijn geen golfspelers –je kan geen Superslag slaan en er bewonderend naartoe staan kijken! Tafeltennis is een erg snel spel; je slaat je slag en dan sta je klaar om de volgende slag te spelen. Het punt is pas gemaakt wanneer de scheidsrechter het scorebord heeft aangepast!

Een nooit stoppende race om geschikter te worden

Wat

Een klein artikel geschreven door Bob Holmes uit de New Scientist van 23 november 2013.

Waarom

Eerlijk, de tekst waar ik momenteel mee bezig ben wil niet echt vlotten, daarom deze schnabbel. Bovendien is de New Scientist één van de aangenaamst lezende tijdschriften die ik ken, hoewel de behandeling van de onderwerpen steeds van een hoog niveau is blijft het leesbaar!

Het artikel

Wanneer het over evolutie gaat, bestaat er zoiets als perfectie niet. Zelfs in een simpele onveranderlijke omgeving zoals een laboratoriumfles, stoppen bacteriën niet met kleine aanpassingen te maken om hun sterkte te verbeteren.
Dit is de conclusie van het langstlopende evolutionaire experiment ooit gehouden in een laboratorium. In 1988, begon Richard Lenski van de Michigan State universiteit met het kweken van 12 culturen van dezelfde stam Escherichia Coli bacterie. De bacteriën zijn sedertdien blijven groeien, geïsoleerd, op een simpele voedingsbodem. Er zijn tot nu toe al meer dan 50.000 generaties.
Om de 500 generaties, vriest Lenski een staal van iedere E. coli cultuur in, daarmee creëert hij een artificieel fossiel archief. Dit laat hem ook toe om het verleden te laten herleven en zodoende de evolutionaire vooruitgang te meten door te vergelijken hoe de bacteriën onderling strijden op verschillende punten in het evolutionaire proces.
Na 10.000 generaties, dacht Lenski dat de bacteriën stilaan hun limiet hadden bereikt,  een grens waar geen verdere verbeteringen meer mogelijk zou zijn. Maar de data van de volledige 50.000 generaties toont aan dat dit niet het geval is.
Wanneer uitgespeeld tegenover elkaar in een wedloop met gelijke middelen groeien de nieuwe generaties altijd sneller dan de oudere. Met andere woorden, de adaptaties blijven toenemen.
Deze resultaten volgen een mathematisch patroon die we de krachtwet noemen, een patroon waarbij je steeds kan verbeteren maar waarbij de verbeteringen steeds kleiner worden. "Zelfs als we deze gegevens naar tweeënhalf miljard generaties exploreren, dan nog is er geen reden om te denken dat de bovenlimiet bereikt zal worden", zegt Lenski.
Lenski's resultaten suggereren dat evolutie nooit de ultieme top van perfectie bereikt, daar waar de progressie stopt, zelfs niet in de meest simpele en gelijkmatige omgeving.
"Er is altijd wel iets dat bijgeregeld kan worden,en je kunt altijd wel een klein beetje verbeteren," zegt Joachim Krug, een fysicus aan de Universiteit van Cologne te Duitsland, waar hij evolutionaire theorie bestudeert.
Soorten kunnen evolueren naar allerlei hoogtes van adaptatie in een landschap van mogelijkheden, maar in de echte wereld, leven ze in een altijd veranderende omgeving. "Wat deze resultaten ons zeggen is dat er veel meer manieren zijn om te adapteren aan aan een omgeving dan we ons voorgesteld hadden," zegt John Thompson, een evolutionair bioloog aan de universiteit van Santa Cruz te Californië.
Niemand weet of Lenski's resultaten relevant zijn voor andere soorten, er is gewoon niemand anders die zelfs in de buurt raakt van de 50.000 generaties. Hoewel, Krug vermoedt dat een gelijkaardig patroon waarschijnlijk is.
Als adaptatie in andere organismen toeneemt volgens de krachtwet die E. coli volgt, dan zal terwijl de algemene fitheid toeneemt, iedere nieuwe mutatie een gemiddeld kleiner effect hebben.

Het zijn de multinationals die ons nu regeren (The Guardian)

Wat

Het onderstaande artikel komt uit "The Guardian" van 11 november 2013. Het is een scherp stuk die de verstrengeling tussen politiek en het bedrijfsleven leven hekelt. De auteur George Monbiot neemt geen blad voor de mond en het kan niet anders of hij heeft met dit artikel toch een aantal mensen voor het hoofd gestoten! De link naar het orginele artikel vind je hier. De auteur heeft ook een site.

Waarom

Hoewel het artikel concreet een Engelse situatie aanklaagt, is de verstrengeling tussen politiek en het zakenleven een universeel probleem. Daartegen in te durven gaan getuigt van moed. Om de komende jaren niet in Italiaanse toestanden te verzeilen zal dergelijk verzet de komende jaren broodnodig zijn.

mijn vertaling :-)

Het zijn de multinationals die ons nu regeren

Lobbyen is nog het minste probleem: bedrijfsbelangen beheersen nu het volledige democratische proces. Het is niet verwonderlijk dat zovelen de politiek hebben opgegeven.

Het is de reden van de verschraling van het democratische veld. Het is de bron van de toenemende apathie tegenover de politiek. Het is het grote onnoembare. De macht van de multinationals. De media durft het nauwelijks uitspreken. Het is ontegensprekelijk afwezig tijdens het parlementaire debat. Tot we het bij naam noemen en confronteren is politiek een ijdel tijdverdrijf.

De politieke rol van de grote beursgenoteerde ondernemingen wordt meestal begrepen als dat van de lobbyisten, zij die proberen de overheid politiek te beïnvloeden. In werkelijkheid opereren ze van binnenuit. Ze maken deel uit van het zenuwcentrum van de macht, ze bepalen mee het beleid. Daarbij ondervinden ze geen significante weerstand, niet van de overheid en ook niet van de oppositie, zozeer zijn de belangen van de drie grootste politieke partijen in Groot-Brittannië verworven met dat van de grote ondernemingen.

De meeste van de schandalen die de mensen laten afkeren van politiek komen voort uit deze oorzaak. Vorige maandag, bijvoorbeeld, onthulde “the Guardian” dat het subsidiesysteem voor gas verbruikende centrales van de overheid ontworpen werd door een bestuurslid van het in Dublin gevestigde bedrijf ESB International, iemand die werd geparachuteerd op het departement van energie. Wat doet een ESB? Oh, ze bouwen gasstations.

Dezelfde dag vernamen we dat een minister, Nick Boles, in een privé onderhoud met de firma Ladbrokes verzekerd heeft dat de pogingen van lokale overheden, om een halt toe te roepen aan de verdere verspreiding van gokkantoren op niks zullen uitdraaien. Zijn nieuwe wet zal lokale overheden verhinderen om actie te ondernemen tegen dergelijke zaken.

Vorige week ontdekten we dat G4S' contract om asielcentra te beheren zal worden uitgebreid, ondanks het feit dat alle zaken met de overheid opgeschort zouden moeten zijn zolang het onderzoek naar fraude loopt.

Iedere week horen we, dat ondanks het systematisch falen van de privé diensten die voor de overheid werken, dit geen belet vormt om meer werk te verkrijgen, en dat alle beloftes over efficiëntie, verbeteringen en "waar voor je geld"die ons voorgespiegeld werden toen we in het outsourcingverhaal stapten helemaal niet kloppen.

De controlemechanismen die deze bedrijven eerlijk moeten  houden worden lukraak toegepast en bovendien zijn de straffen bij overtreding haast onbestaande, de sommen die verdiend kunnen worden door het niet al te nauw nemen van de regels zijn hallucinant, duizelingwekkend, corrumperend. Toch spoort niets van dit alles de overheid aan om terughoudend te zijn. Sedert 2008, is de outsourcing van publieke diensten verdubbeld tot £ 20.000.000.000. Er wordt geschat dat tegen 2015 dat bedrag zal oplopen tot £ 100.000.000.000.

Dit beleid wordt enkel verstaanbaar wanneer je erkent waar de echte macht ligt. De rol van een zelfhatende overheid is om zich zelf uit te verkopen aan de "big business". Door dit te doen creëert de overheid een  tolhuiseconomie: een systeem van zakelijke tollenaren, werkend voor bedrijven die op het terrein een effectief monopolie hebben.

Het kan dan nauwelijks zijn verrassing zijn dat het wetsvoorstel die het lobbyen regelt - dat momenteel tegengehouden wordt in de Senaat - bijna geen regels oplegt om de invloed van bedrijfslobbyisten in te dammen, terwijl het ngo's de kritiek op het beleid durven hebben sterk aan banden gelegd worden. Het is niet zo dat de ministers te weinig ontmoedigd worden om banden aan te gaan met de bedrijfsleiders: ze zijn dat tegenwoordig verplicht.

Door een initiatief van Lord Green, hebben grote bedrijven nu "ministeriële vrienden", functionarissen die, wanneer een groot bedrijf daarom vraagt, vergaderingen moeten organiseren om die bedrijven te aanhoren. Gedurende de eerste 18 maanden dat deze regeling van kracht was zijn er 698 van dergelijke vergaderingen geweest, vergaderingen op aanvraag van de bedrijven die de ministers in theorie zouden moeten reguleren. Lord Green is momenteel een minister van Handel. Voor hij die functie had was hij voorzitter van HSBC, hij had dus de leiding over een bank die enorme sommen drugsgeld van de Mexicaanse maffia witwaste. Ministers, lobbyisten-wie houdt ze nog uit elkaar?

Dat de term "corporate power" zo zelden verschenen in de "corporate pers" is eigenlijk niet zo verwonderlijk. Waar we ons meer zorgen over moeten maken is het feit dat de delen van de pers die geen eigendom zijn van Rupert Murdoch of Lord Rothermere zich al te vaak gedragen alsof ze deel uitmaken van zo een imperium.

Bijvoorbeeld, vijf dagen iedere week start het BBC Today programma met een zaken rapport waarin enkel belanghebbenden worden geïnterviewd. Ze worden met zo een ontzag behandeld, een ontzag dat je enkel voor God zelve zou verwachten, te zien op "Thought for the Day". Er is zelfs een segment genoemd "Friday boss", waarin de gebruikelijke standaarden voor gesprek en interview aan de kant geschoven worden in de reporter in het stof kruipen voor CEO afgod van dienst. Beeld je in welke storm van protest er zou zijn mocht "Today" een segment hebben die "vrijdags' vakbondsmensen" of vrijdags' bedrijfscriticus" genoemd zou worden.

Dit, is in mijn ogen een veel grotere schending van de richtlijnen die de BBC heeft, dan het geven van kritiekloze zendtijd aan een politieke partij en geen aan andere partijen, maar dit vindt kennelijk niet iedereen, aangezien de bazen de mensen zijn met echte macht-de mensen dus waar de BBC de grootste plicht heeft om aan te spreken.
onderzoek gevoerd door het Cardiff instituut voor journalistiek toont aan dat vertegenwoordigers voor het bedrijfsleven ongeveer 11% van de zendtijd krijgen tijdens het 6:00 uur journaal (in 2007 was dat nog 7%) terwijl vakbondsvertegenwoordigers ongeveer 0,6% zendtijd ontvangen (dit komt van 1,4%). Is dit gebalanceerd? Onpartijdig?
De BBC verraadt zijn principes iedere dag.

En waar, buiten de groene partij, Plaid Cymru en een paar ouder wordende anonieme Labour parlementsleden, is het politieke verzet? Na het artikel die ik verleden week schreef, een artikel over de ernstige bedreiging de trans-Atlantische handels- en investeringvennootschap voor de parlementaire soevereiniteit en de democratische keuze, vroegen verscheidene correspondenten me welke reactie gekomen was van de Labourpartij. Het antwoord op deze vraag is simpel: geen.

Tony Blair en Gordon Brown hebben iedere vorm van verzet tegen de multinationals en de bedrijfsleiders uit de partij gezuiverd. Dit is waar de nieuwe Labourpartij in essentie overging. Tegenwoordig staren oppositie volksvertegenwoordigers in het ijle terwijl hun macht wordt weggegeven aan een systeem van offshore controle-organen die worden beheerd door de advocaten van de multinationals.

Sedert Blair, werkt het parlement op gelijkaardige wijze als het Amerikaanse Congres:de linkerhandpop discussieert met de rechterhandpop, maar geen van beiden durft zich omdraaien en de grootkapitalist confronteren die bijna het gehele beleid bepaalt. Dit is waarom de bewering dat de parlementaire democratie gereduceerd is tot een farce de laatste tijd met wijdverbreide instemming beaamd wordt.

Ik kan het de mensen niet kwalijk nemen dat ze niet meer geloven in de politiek. Zelf heb ik het nog niet opgegeven, maar het wordt steeds moeilijker om uit te leggen waarom ik het nog niet opgegeven heb. Wanneer een vervlechting van staat en  het bedrijfsleven de democratie buitenspel gezet hebben en het stemproces tot een lachertje gereduceerd hebben, wanneer een oubollig politiek financieringssysteem maakt dat de partijen kunnen gekocht en verkocht worden, wanneer politici van de drie grootste politieke partijen niets ondernemen wanneer de publieke diensten verdeeld worden door een hebzuchtige bende kapers, wat blijft er dan nog over om ons te motiveren deel te nemen aan dit systeem?

intro

Al een tijdje speel ik met het idee om een nieuwe blog te beginnen. Een blog die niet over sport gaat maar me toch nauw aan het hart zou liggen. Waarover zou dat kunnen gaan? Momenteel ben ik niet gedisciplineerd genoeg om een boeiende blog te schrijven, daarom heb ik besloten om wat te vertalen. Er zijn erg veel artikels op het internet die zeer goed geschreven zijn, maar die wij niet lezen omdat het ons teveel moeite kost om ze in een andere taal te lezen. We zouden het kunnen, maar we doen het niet en dat is jammer.

Een andere reden om te beginnen vertalen is, mijn Engels gaat snel achteruit en dat vind ik niet leuk want door tweetalig te zijn is je blik op de wereld veel ruimer!
Bovendien heb ik een tijdje geleden geïnvesteerd in het programma Dragon NaturallySpeaking en het is een zonde van het geld om het programma enkel als een soort gadget te gebruiken, het programma werkt trouwens beter hoe meer je het gebruikt.

De artikels die ik zou willen vertalen zullen vanuit verschillende bronnen komen, ik heb momenteel een kleine selectie:

• SALON: een progressieve nieuwssite, waar je af en toe een pareltje vindt.
• Foreign Policy: een Amerikaanse nieuwssite met de focus op geopolitiek.
• The Guardian: een Angelsaksische krant met een sociaal progressieve inslag.
• Om het wat lichter te maken, zal ik ook mijn ogen open houden voor artikelen uit Running Times en Tabletennismaster.com
• Misschien komt er later wel nog iets uit een wetenschappelijk tijdschrift erbij, maar momenteel nog niet.

Ik zal steeds proberen een link naar het originele artikel te geven, zodat diegenen die taalvaardig genoeg zijn mijn vertalingen kunnen beoordelen.

Dit is een hobbyproject en ik doe ze in de eerste plaats voor mezelf, het leek me een stuk interessanter dit te doen dan mijn tijd te verprutsen met passief staren naar de buis!